Omdat ik al een aantal jaren studeer en ik nog steeds thuis woon bij mijn ouders, vragen veel mensen aan mij: “Woon je nog steeds thuis?” en “wordt het niet eens tijd om uit het huis te gaan?”. Ze vinden het dan opmerkelijk dat ik nog thuis woon, want ze zeggen zoiets van: “Het studentenleven is het begin van je leven. Je moet echt op kamers gaan dan kan je pas echt LOS.”

Ik noem een aantal voordelen op van thuiswonen:

1. Ik hoef geen huishoudelijke dingen te doen
2. Er staat altijd eten voor mij klaar als ik thuis kom
3. Ik hoef geen huur te betalen
4. De auto kan ik altijd lenen. Erg handig sinds ik geen OV meer heb.

Natuurlijk zijn er ook nadelen:

1. Het gezeik: “YUKIE, waar ben je? We gaan eten!”
2. Het gezeik part 2: “En hoe laat kom je thuis? Wat ga je doen en met wie, wat, hoe, waar en wanneer?” Mijn ouders zijn heel nieuwsgierig…..
3. Het gezeik part 3: “Waarom ruim je niks op? Dit is ook jouw huis.”
4. Part 4: “KOM NU, werken!”

Het lijkt nu alsof ik veel “sh*t” van mijn ouders krijg, maar dat valt best mee. Ze zijn begripvol als ik weleens laat thuis kom. Daarnaast heb ik nog mijn kleine neefje en nichtje die weleens bij ons zijn, waarmee ik dan even kan spelen. Ik vind het wel fijn om even hun strenge tante te spelen. Plus, al dat gezeik en drama maakt het juist weer gezellig.

Ik merk wel langzamerhand dat ik het soms wel irritant vind worden, want je wil toch je eigen privacy. Misschien komt het ook omdat ik nu al een tijdje een vriend heb. Als ik klaar ben met mijn studie dan ga ik wel écht uit het huis. En dan kan ik met trots tegen iedereen zeggen: “Ik woon op mijzelf”. 

Quote van de dag: “Liever verwend dan verwaarloosd”