Ook ik heb last van depri dagen net zoals ieder ander. Vroeg of laat heb je het zelf niet door dat je zo diep in de put zit en wat moet je dan doen?
Herken je dat? Als je vrienden en familie zeggen “het komt wel goed”. Ach, toen ik kind was, dacht ik: “Schei toch uit, het is zo cliché om dat te zeggen. Want hoe weet jij nou dat het goed komt?” Zeg het asjeblieft niet tegen mij; jij weet niet in welke situatie ik zit.
Een muur
Sinds ik ouder ben geworden, kan ik nog steeds zulke woorden niet accepteren van anderen. Ik heb geen idee hoe dit helemaal in mij is geworteld omdat ik als enige ermee sleur. Het lijkt wel op een muur die ik om mij heen heb gebouwd. Alleen weinig mensen, zoals Chris, hebben toegang tot de échte ik. Ik wil niet aan anderen laten zien dat ik het slecht heb. Al helemaal niet in deze maatschappij, waarbij als blogger verwacht word dat je happy ben. Dus niet!
In tegenstelling tot het uiten van mijn zwaktes, is het ook lastig om mijn vrolijkheid te uiten. Als iemand zegt hoe goed ik iets doe dan denk ik over mijzelf: “Het kan nog beter, Yukwan of zij zegt het alleen omdat wij vrienden zijn”. Natuurlijk, kom ik over als een vrolijk mens. Ik lach naar iedereen en ik kan grapjes maken, maar dat is ook een soort schild die ik gebruik om mij af te sluiten. Ingewikkeld hè?
Emoties op nul
Wat ik vaak doe is dat ik het niet tot mij laat komen. Het gaat van het ene oor in en het andere oor uit. Emoties op nul. Even janken en slapen dan is het over. Maar zo werkt het leven niet. Het is namelijk niet over, want al mijn gevoelens zitten er nog steeds. Ook kan ik vaak andere mensen de schuld ervan geven. “Tja, niet mijn probleem hij heeft dit veroorzaakt”. Maar uhmm… jij zit er toch zelf mee en hij niet. Don’t blame someone else.
Lef
Langzamerhand durf ik mijzelf kwetsbaarder open te stellen. Ik durf meer mijn meningen of gevoelens te uiten en ook accepteer ik het meer van anderen. Door middel van jezelf kwetsbaar open te stellen creëer je juist creativiteit, innovatie en succes. Het gekke is dat je jezelf ziet als een mislukking, omdat je je ervoor schaamt maar anderen zien het als een teken van lef. Let maar op.
Schaamte
Voorbeeld: ik schaamde mij eerst en nog steeds af en toe dat ik die slokdarmziekte heb. Ik kan namelijk moeilijk eten en in sommige situaties, zoals op de werkvloer vind ik het weleens lastig om aan mensen uit te leggen dat ik niet zo snel eet. Na een paar keer dat gezegd te hebben tijdens een lunch, krijg ik juist een goed gevoel van mensen terug. Ze zijn blij voor mij dat ik beter ben en ze houden er voortaan gewoon rekening mee. Vaak delen mensen dan dat zij ook iets hebben of dat ze en dan valt het mij op dat iedereen wel iets aan zijn lichaam heeft.
Natuurlijk kunnen mensen mijn kwetsbaarheid verkeerd opvatten maar dat geeft voor mij niet. Ik ben vrij om mijzelf te uiten in plaats van een Chinese muur te bouwen want het heeft voor mij al lang genoeg geduurd. Het is zo vermoeiend en alleen ik zit er mee. Dus ik ben er klaar mee! Lang leve de kwetsbare ik.
Plaats een reactie