Omdat ik over de liefde schrijf, mag Valentijnsdag “de dag van de liefde” niet ontbreken op mijn blog.

Wat heb ik met Valentijn? 

Mijn hopeloze Valentijnsdag liefdesverhalen begonnen namelijk vroeger al. 

Ik stuurde een roos naar iemand 

Toen ik op de middelbare school zat, maakten mijn vriendinnen en ik een grapje op Valentijnsdag. Je kon toen op school een roos versturen aan iemand zonder dat degene wist van wie het vandaan komt. Met ze drieën stuurden we naar een jongen waar we stiekem “een crush” op hadden zonder onze namen er op te schrijven. Alhoewel, ik vond die jongen toen eigenlijk niet super leuk, maar ik deed gewoon mee om te kijken hoe het zal gaan lopen. We hadden zoiets nog nooit gedaan en dachten dit is wel geinig. Ik had nog nooit tegen hem gepraat en ik wist niet eens of hij mij ooit weleens heeft gezien op de gang. Totdat, ik werd genaaid! De meiden die de rozen verstuurden die hadden het namelijk doorverteld aan die jongen dat ik die roos had verstuurd. Ik kon wel door de grond zakken, want hij wist van wie het was (van mij dus) en hij zei helemaal niks tegen mij. OMG – ik stond totaal voor schut. Daarnaast was hij niet de enige, ook anderen wisten het. Ik dacht bij mijzelf: ik ga dit nooit meer doen…. 

Ik ontving een Valentijnsdagkaartje

Ook kreeg ik vroeger een Valentijnskaartje door de brievenbus. Met veel enthousiasme opende ik het kaartje. In de hoop dat ik een stille aanbidder had, maar nee.. Het bleek een lief kaartje van mijn beste vriendin te zijn. Super lief, natuurlijk! Maar ik hoopte stiekem dat ik een vriendje zal krijgen ofzo. 

Ik speelde cupido 

Langzamerhand werd ik ouder en had ik ook niks speciaal meer op Valentijnsdag, want ik was namelijk altijd single. Ik begon mensen om mij heen maar te helpen met het regelen van een spetterende Valentijnsdag. Zo had ik bijvoorbeeld iemands hele huis versierd met rozenblaadjes, kaarsjes en champagne om zo cupido te spelen. Het was namelijk een huwelijksaanzoek en dat moet er natuurlijk flawless uitzien. Het resultaat was er want: “She said YES”. 

Niet zeiken, je hebt een vriendje 

Yes. Na al die wanhopige jaren heb ik nu een vriend waar ik de dag van de liefde mee kan vieren. Nu ik ouder ben geworden, vind ik het eigelijk niet zo belangrijk meer. Het is natuurlijk gewoon één en al commercie.