Busje komt zo, busje komt zo.. Normaal gesproken ga ik met mijn auto naar werk, maar al een tijdje neem ik de bus vanwege de slechte bereikbaarheid met auto naar Amsterdam’s centrum. Sinds ik weer de bus neem, komen er weer leuke herinneringen terug.

Het deed mij weer denken aan vroeger, zoals mijn studententijd. Toen nam ik altijd bus 12 richting de Uithof naar mijn Hogeschool in Utrecht. Oh, toen had ik al problemen met de bus op tijd pakken. De bus kwam toen vaak te vroeg, waardoor ik de bus miste… Nu heb ik weer precies hetzelfde, de bus komt gewoon altijd te vroeg. Dammit, altijd die bussen. Ook moest ik vroeger altijd overstappen vanaf Utrecht CS naar bus 12. Toen moest ik sowieso rennen om een plekje te bemachtigen in die overvolle bus. Ik vergeet nooit meer hoe druk bus 12 was, want het was altijd propvol in de bus.

Ik haat wachten op de bus, dus als ik een bus net heb gemist dan baal ik echt. Gelukkig, als ik in de bus zit dan kan ik van het busritje genieten. Tijdens mijn 40 minuten busritje kan ik lekker naar buiten kijken en even helemaal nergens aan denken. Lekker muziekje luisteren. Ook kan ik een boek lezen, even bellen en van alles tegelijk doen in de bus. Heel fijn.

Wat mij nog steeds opviel, is de beleefdheid van de buschauffeurs. Ze zeggen altijd gedag als je instapt en uitstapt. Een keer had ik een vrouwelijke buschauffeur die zei tegen iedere passagier bij het uitstappen: “Doei en een fijne dag!”.  Ik werd al helemaal happy van haar.

Dit korte hersenspinsel wilde ik even met jullie delen 😉 Wellicht hebben jullie het al opgemerkt: ik blog te weinig! Ik ga mijn best doen om meer blog posts te schrijven. I know, ik mis bloggen ook! <3