Midden in de nacht om 2:00uur werd ik geschrokken wakker met een natte onderbroek. Ik dacht shit: “Heb ik in mijn broek geplast?”. Maar dat was het niet, mijn vliezen waren gebroken en het was dus vruchtwater. OMG, paniek in de tent! Ik maakte Chris gelijk wakker en ik belde naar het ziekenhuis en vroeg om hulp. 

Het ziekenhuis gaf aan dat ik direct mocht komen en dat ik mijn vluchtkoffer moest meenemen. Ik dacht: “Ik heb mijn vluchtkoffer nog niet eens ingepakt”. In een razende tempo gingen Chris en ik een paar dingen inpakken. Daarna reden we met gierende banden naar het ziekenhuis. Er was gelukkig niemand op de weg dus we konden makkelijk doorrijden. Ik kreeg tijdens de rit al rugweeën maar de pijn was nog prima.

Stuitligging
Toen wij aankwamen bij het ziekenhuis deden ze de gebruikelijke controles bij de baby en mij. Onze baby lag in een stuitligging dus het was even spannend of ze een keizersnede of een stuitbevalling gingen adviseren. Maar het werd al snel duidelijk dat een stuitbevalling mogelijk was. De baby lag in de juiste houding en zijn grootte was gunstig voor een stuitbevalling. Ik was daar natuurlijk blij mee, omdat een keizersnede een langere herstel periode voor mij betekent. Wel vond ik het spannend, want we hadden eigenlijk een keizersnede gepland in week 39. En nu ging ik bevallen bij week 36 en 6 dagen. Dus dit was wel ietsjes eerder dan gepland. Wat een verrassing. 

Na een tijdje begonnen mijn weeën steeds sneller te komen. Ik kon door ademhalingsoefeningen mijn weeën goed opvangen, maar op sommige momenten lukte dat niet altijd. De pijn die je voelt is echt erg! Ik besefte toen pas hoe zwaar een bevalling eigenlijk is. 

Ik vroeg om pijnstilling omdat het echt pijn deed, maar dat kon niet meer want de ontsluiting ging vrij rap. Ik had al 8cm ontsluiting en als de anesthesist zou komen dan komt de baby al bijna. Dus ik moest nog even volhouden zeiden ze in het ziekenhuis. Tijdens een wee dacht ik aan iets positiefs, zoals een vakantie met palmbomen. En ik probeerde goed te ademen/puffen als er een wee kwam.

Een voorspoedige bevalling
Gelukkig liep de bevalling voorspoedig. Het was mij gelukt met de hulp van de gynaecoloog, verpleegkundige en Chris. Zij coachten mij er heel goed doorheen en na een paar uurtjes was ie geboren! Chris zei tegen mij: “Hij is er!”. Ik deed mijn ogen open en ik zag mijn baby. Wow, dat gevoel van binnen is echt onbeschrijflijk. Ik voelde mij intens gelukkig en alle pijn die ik had was opeens weg. 

Alleen maar liefde 💙
Baby Harvey, je bent zo welkom in onze familie. Harvey was om 8:39 op zaterdag 11 september geboren in het Antonius Ziekenhuis in Utrecht. Wij willen het team bij het Geboortezorg bedanken voor de voorspoedige bevalling. Chris en ik zijn super trots op Harvey. En ik ben stiekem ook trots op mijzelf.

Harvey Lam 林澤安 💙👶🏻
11.09.21 ~ 2574gram ~ 47 cm